/p. 259/ DIALOGUS XLI.
De infantium facie larvato tegmine
obducta.
Alex –
Honestissimae mulieres sunt, quae
tanquam ex tripode pronuntiant
optimi cum ominis praesagio me
in lucem prodijsse. I. C. – Quaenam
fuerunt auspicata tuae vitae
primordia? Alex. – Tenui mollique membrana
facies mea tanquam larva aut personato
tegmine obducta ad primum lucis intuitum
se spectandam exhibuit. I. C. – Quid inde? Alex –
Magna me dexteritate ac successu omnia effecturum
vaticinantur. I. C. – Delirantium anicularum
fabella haec est. Alex. – Imo apud illustrissimam
heroinam Isabellam Lopez de
Noguera, matruam tuam, unicum pulchritudinis
speculum et honestatis exemplar, nec
non apud magnae existimationis primique
nominis Philosophos persuasio haec inolevit.
I. C. – Non auctoritatibus, ut legulei solent,
sed rationibus Philosophi certant.
Alex. – At quaenam ratio adduci potest cur
ego capite galea obducto prodierim? I. C. –
Provida mater Natura, ne attritu infans aliquid